Park Podworski zlokalizowany jest przy ulicy Kolejowej i Ogrodowej w Plewiskach. Założony został w XIX wieku przez Josefa Freudenreicha (1802-1880), ówczesnego właściciela dworku z zabudowaniami folwarcznymi, gorzelnią oraz cegielnią. Niestety park funkcjonował do wybuchu II wojny światowej. Po wojnie korzystali z niego tylko naukowcy i plantatorzy. Obecnie należy do Instytutu Roślin i Przetworów Zielarskich, który z inicjatywy prof. Wacława Strażewicza - nestora polskiego zielarstwa, założył tu Ogród Roślin leczniczych. W roku 1980 Ogród uznano za zabytek kultury i wpisano do rejestru zabytków (nr 1803/A).
Park jest otwierany dla zwiedzajacych codziennie o godzinie 9:00, a jego bramy zostają zamknięte po zmroku. Można w nim spacerować, ale także jeździć na rowerze. To jedyne pojazdy, oprócz wózków dziecięcych oraz inwalidzkich, które mogą poruszać się po parkowych alejkach. Oprócz przyjemności ze spacerowania w parku możemy podziwiać kilkaset unikatowych roślin. Na teren parku nie można wprowadzać psów. To jeden z wielu zakazów, które można znaleźć w regulaminie Parku takich jak zakaz wnoszenia i używania materiałów pirotechnicznych, palenia ognisk, spożywania napojów alkoholowych, czy palenia tytoniu.
Historia dworu w Plewiskach
Wieś Plewiska od czasów średniowiecza należała do dóbr biskupów poznańskich. Pierwsze wzmianki o miejscowości pochodzą z 1237 r. i zawarte są w dokumentach księcia wielkopolskiego Władysława Odonica. Akt lokacyjny wsi na prawie niemieckim nadał Plewiskom biskup poznański Jan Łodzia, znany z kart historii jako zaciekły wróg zakonu krzyżackiego i polski świadek w procesach przeciwko Krzyżakom. Miejscowość była zniszczona w czasie potopu szwedzkiego. Po okresie wojen i epidemii na tereny w okolicach Poznania biskupi poznańscy, w celu zapewnienia i utrzymania znaczenia ekonomicznego swoich dóbr, sprowadzili katolickich mieszkańców z okolic Bambergu, zwanych w tradycji wielkopolskiej bambrami.
Plewiska znajdowały się w dobrach biskupich do końca XVIII w., do czasów rozbiorów, gdy zgodnie z polityką protestanckiego Królestwa Prus majątki kościelne zostały skonfiskowane. Miejscowość była własnością państwa pruskiego do połowy XIX w. W 1856 r. Plewiska zakupiła spolonizowana, austriacka rodzina Freudenreichów. Pierwszym właścicielem dóbr, liczących blisko 500 hektarów, był Józef Freudenreich, poznański kupiec. Osiedlając się we wsi, wzniósł dworek wraz z zabudowaniami folwarcznymi i założył park w stylu angielskim. Dworek powstał na planie wydłużonego prostokąta, jest parterowy i przykryty dwuspadowym dachem. Zapewne na początku XX w. budynek został powiększony, gdyż ganek filarowy i główne wejście nie są położone centralnie. Nad gankiem znajduje się dwuokienna wystawka zakończona trójkątnym szczytem z zamurowanym oculusem. Detale architektoniczne są bardzo skromne i ograniczają się do gzymsów i opasek wokół okien. Największym atutem posiadłości jest piękna zieleń, która dzisiaj tworzy zrewitalizowany park.
Spolonizowana rodzina właścicieli Plewisk utrzymywała dobre kontakty z polskimi elitami Poznania. Przyjacielem Antoniego Freudenreicha, brata Józefa, był Karol Marcinkowski. Obaj panowie mieli w mieście praktyki lekarskie, a Józef był prężnie rozwijającym swoje interesy przedsiębiorcą. W połowie XIX w. założył, istniejącą do dzisiaj, fabrykę fajansu i porcelany w Kole. Ostatnim właścicielem majątku w Plewiskach był Stefan Freudenreich. Tuż przed wybuchem II wojny światowej podjął się licznych modernizacji swojej posiadłości, m.in. dokonał poważnych prac melioracyjnych. Przez wiele lat był również prezesem miejscowego Kółka Rolniczego. Niestety, zadłużył majątek i nie zdążył spłacić kredytów przed wybuchem wojny. Ta spolonizowana austriacka rodzina była wzorem patriotyzmu. Żaden z jej członków nie przyjął niemieckiego obywatelstwa, a brat Stefana – Czesław – w pierwszych dniach wojny za propolskie nastawienie został rozstrzelany wraz z córką przez Niemców.
Po wojnie komunistyczne władze Polski odmówiły rodzinie zwrotu majątku, powołując się na niespłacone zobowiązania kredytowe. W zabudowaniach dworku i folwarku mieścił się Państwowy Instytut Naukowy Leczniczych Surowców Roślinnych (późniejszy Instytut Roślin i Przetworów Zielarskich). Dla potrzeb placówki terenowej i prowadzonych badań przy dworku powstał niewielki ogród botaniczny. Od połowy lat 60. część majątku została przejęta przez firmę Herbapol. Plewiska, z racji swojej bliskości Poznania, utraciły wiejski charakter, stając się głównie osiedlem domków jednorodzinnych. Dworek i otaczający go park stanowią ostatnią enklawę, chronioną wpisem konserwatorskim, dawnego majątku ziemskiego.
.png)